مخاطبانِ «گروه دیرین» و پی‌گیرانِ روزنوشت‌ها و بسته‌های رسانه‌ایِ ما می‌دانند که یکی از رویکردهای این گروه در راستای «آگاهی‌رسانی تخصصی و متعهدانه»، بازتاب دادنِ دیدگاه‌های اصولی، علمی و مستدلِ اشخاص حقیقی و صحه گذاشتن بر این دیدگاه‌ها از راه بازنشر آن‌هاست؛ که نمونه‌هایی از این رویکرد را پیش‌تر در این روزنوشت‌ها دیده‌اید، که البته به مقتضای زمینه‌ی تخصصی iiiwe، در چهارچوب موضوع‌های مطرح در این وبگاه برگزیده و بازنشر شده‌اند:
ـ با ادغام سازمان حفاظت محیط زیست در سازمان جنگل‌ها و مراتع مخالف‌ایم
ـ یادداشتی از یک زلزله‌شناس درباره‌ی امکان پیش‌بینی زمین‌لرزه
ـ چشم‌انداز «روز جهانی زمین» : خودمان و زیستگاه‌مان را به لبه‌ی پرتگاه کشانده‌ایم
ـ زمین‌لرزه‌ی «بم» در دیدگاه‌های یک معمار و یک شهرساز
ـ بیست‌وپنج سال پس از زمین‌لرزه‌ی منجیل ـ یادداشتی از یک لرزه‌شناس
ـ مردمی که آرزوی «آشپزخانه‌ی اُپن» دارند ...
روزنوشتِ امروزمان هم مانند چند روزنوشتِ یادشده در سطرهای پیشین، به بازنشر دیدگاه‌های یک شخص حقیقی اختصاص دارد:
مهندس محمدرضا جمشیدیان، مدیر خوش‌فکر و شناخته‌شده‌ی «گروه نرم‌افزاری سازه»، در تازه‌ترین یادداشت خود در صفحه‌ی شخصی‌اش در همین وبگاه، چیزهایی گفته که از دید دست‌اندرکارانِ «گروه رسانه‌ای دیرین» درخور درنگ، بازخوانی و اندیشیدن‌اند.
موضوع این یادداشت برخلاف دیگر دیدگاه‌هایی که پیش‌تر بازتاب داده‌ایم، موضوعی مهندسی یا شهری یا زیست‌محیطی نیست، بلکه موضوعی فراگیر درباره‌ی یک رویداد بسیار مهم و یک فرآیند سرنوشت‌ساز تاریخی است؛ موضوعی که در نخستین روزنوشتِ امسال گروه دیرین در iiiwe هم به‌گونه‌ای تلویحی به آن پرداخته بودیم: ستایش خرد، نگرش خردمندانه و نیک‌اندیشی.
اکنون آقای مهندس جمشیدیان همین مضمون را به‌گونه‌ای مصداقی و بسیار آشکار و بی‌ابهام مطرح کرده است:
«این روزها همه‌ی چشم‌ها به سوی مردم ایران است که چه رفتاری از خود نشان می‌دهند. هر کس که زبانی دارد یا قلمی یا اعتباری یا مخاطبی، می‌تواند از راه اعلان موافقت با مذاکرات و توافق، در بهبود آینده‌ی ایران نقشی داشته باشد. چرا دریغ می‌کنیم؟ چند روز بیشتر نمانده است. تیم مذاکره‌کننده را با روش‌های مدنی حمایت کنیم...»
پیشنهاد می‌کنیم حتماً این نوشته‌ی کوتاه را بخوانید و اگر همچون ما (اعضای گروه دیرین) با جمع‌بندی، نتیجه‌گیری و دعوتِ مهندس جمشیدیان موافق‌اید، ـ حتا اگر با تحلیل یا شیوه‌ی استدلال یا برخی جمله‌های ایشان صددرصد همسو نیستید ـ به خاطر ایران، دعوت و پیشنهاد ایشان را بی‌پاسخ نگذارید و از هر راه و به هر وسیله‌ای که می‌توانید، بگویید که خواستار توافق و تعامل با جهان و جهانیان‌اید.
به احترام ایران و آن گروه از فرزندانش که خردورزی پیشه کرده‌اند، برمی‌خیزیم و به بانگ بلند می‌گوییم:
ما آشتی، تعامل و توافق می‌خواهیم.
هرچند بعید است، اما اگر احیاناً روی رایانه، گوشی یا تبلت خودتان فایل سرود «ای ایران» استاد بنان را ندارید، می‌توانید آن را به پیوست این روزنوشت، همراه با چند سرود و ترانه‌ی میهنی دیگر دریافت کنید؛ تا خرد را با شور میهن‌دوستی در هم بیامیزیم و هم‌آوا و همبسته با یکدیگر، خطاب به مام میهن و ایران عزیزمان بخوانیم:
«مهر تو چون شد پیشه‌ام،
دور از تو نیست اندیشه‌ام ...»
