■ «درخت‌خانه» ؛ بازطراحیِ نوآورانه و طبیعت‌گرایانه‌ی یک ویلا بخش معماری

دو سه تن از دوستان که لطف دارند و در این برهوتِ کم‌توجهی به محتواهای تخصصی در نت، همچنان پی‌گیر بسته‌های نرم‌افزاریِ «گروه دیرین» هستند، در پیام‌هایی، درباره‌ی چرایی برگردانِ «Tree House» به «درخت‌خانه» پرسیده‌اند؛ که چون احتمال دارد این ابهام برای دیگر مخاطبان هم پیش آمده باشد یا پیش بیاید، پاسخم را همین‌جا در پای روزنوشت و در دیدرس همگان می‌نگارم :

نخست آن که من و همکارانم در دیرین به‌اتفاق، از همان نخستین برخورد با این محتوا، برگرداندنِ «Tree House» به «خانه‌ی درختی» را از بیخ و بُن نادرست می‌دانستیم؛ چرا که این عبارت افزون بر آن که مفهوم موردنظر در این نوشتار را نمی‌رساند، در پارسی به گونه‌ای دیگر از سازه‌ها گفته می‌شود که بیش‌تر جایگاه بازی و تجربه‌اندوزیِ کودکان بر فراز درختان‌اند.  

همچنین، با «درخت‌خانه» نامیدنِ «Tree House» که دقیقاً همانند «درخت/خانه» خوانده می‌شود، افزون بر آن که برگردانِ واژه به واژه‌ی وفادارانه و درستی از عبارتِ اصلی ارائه شده، از پیشینه‌ی ذهنی مخاطبان در تداعی واژه‌هایی همچون «باغ‌موزه» و «کاخ‌موزه» و «باغ‌تالار» بهره‌گیری شده است تا بر هم‌تراز بودنِ درخت و خانه در این بازطراحی تأکید شود.

ضمن آن که به باور همه‌ی اعضای گروه، ساختار «درخت‌خانه»، همچون همه‌ی ترکیب‌های جااُفتاده‌ای که بخش دوم‌شان «خانه» است ـ مانند «کتاب‌خانه»، «چای‌خانه»، «سفره‌خانه»، «دیوانه‌خانه» و... ـ می‌تواند رساننده‌ی مفهوم «پُر از درخت بودنِ» فضای این ویلا باشد؛ که این، به معنای راستینِ کلام، ارزش‌افزوده‌ای است که بر پایه‌ی کارکرد واژه‌ی «خانه» در زبان پارسی در جایگاهِ پسوند ـ در واقع، در سایه‌ی توانمندی و شیرینی این زبان ـ بر این نوشتار افزوده شده و رساییِ این برگردان را دوچندان کرده است.


با سپاس از دوستان بابت توجه‌شان.