به گزارش خبرگزاری مهر، بنیاد آموزشی ارسباران نزدیک به ۷۰ تن از گردشگران، طبیعت‌گردان و راهنمایان گشت‌های گردشگری را در قالب یک «گشت مسئولانه» به دیدن چشمه‌های باداب‌سورت برد تا با کمک آن‌ها این محوطه‌ی گردشگری را از زباله‌هایی که مسافران دیگر روی زمین ریخته بودند، پاک کند.
کار دیگر آن‌ها ایجاد مسیر و گذرگاهی برای رفت‌وآمد گردشگران دورتادور حوضچه‌ها بود، تا گردشگران، دیگر به خود اجازه ندهد که پا روی چشمه‌ها و حوضچه‌های باداب‌سورت بگذارند؛ و فقط از گذرگاهی که برای آن‌ها تعریف شده، بروند و بیایند. این ۷۰ راهنمای گردشگری و طبیعت‌گردی از شرکت‌ها، انجمن‌ها و مؤسسه‌های آموزشی گوناگون آمده بودند، اما دل همه‌ی آن‌ها برای میراث طبیعی کشورشان می‌تپید.
آن‌ها در کاری دیگر، تابلوهای توضیح‌دهنده و پرهیزدهنده نصب کردند، تا گردشگران را نسبت به میراث طبیعی و خدادادی چشمه‌های باداب‌سورت در چهاردانگه‌ی استان مازندران حساس کنند و به آن‌ها یادآوری و گوشزد کنند که این چشمه‌های آب معدنی شکننده، با ماشین‌سواری روی آن‌ها و یا پیاده‌روی و شنا در حوضچه‌هایش، تابود می‌شوند و از میان می‌روند؛ و آنگاه است که دیگر نه‌تنها مازندرانی‌ها، بلکه ایرانیان و جهانیان از وجود آن‌ها بی‌بهره خواهند شد. این ۷۰ تن در یک روز توانستند این کارها را انجام دهند. آن‌ها یک جنبش/پویش (کمپین) تشکیل داده‌اند و نامش را « قلب من برای میراث‌مان می‌تپد» گذاشته‌اند.
این جنبش در تیرماه سال ۹۴ با هدف حفاظت از میراث ملموس و ناملموس بشری، گسترش فرهنگ نگاه‌داشت طبیعت و تاریخ و هدایت تلاشی همگانی برای ساختن آینده‌ای روشن برای نسل آینده تشکیل شد. این جنبش یک سازمان مردم‌نهاد و غیرانتفاعی است که برای پیش‌برد اهداف گروهی خود، نیازمند همت و پشتیبانی همه‌ی سازمان‌ها و افرادی است که به سرنوشت میراث‌مان علاقه‌مند هستند.
روی پارچه‌نوشته‌ای که در ورودیِ محوطه تاریخی و طبیعی چشمه‌های باداب سورت نصب شده، درباره‌ی این جنبش توضیحاتی داده شده و تصاویری از باداب‌سورت در دهه‌ی ۸۰ خورشیدی که پر آب و زیبا بوده، پیش چشم گردشگران گذاشته شده است. این تصویر با تصویر دیگری از آن چشمه‌ها در دهه‌ی ۹۰ سنجیده و مقایسه شده، که نشان می‌دهد برخی افراد با موتورسیکلت روی حوضچه‌ها رفته و آن‌ها را نابود کرده‌اند. این درحالی‌ست که چنین چشمه‌هایی در ترکیه به‌خوبی و با دقتی وسواس‌گونه نگه‌داری می‌شوند.
این تصاویر مقایسه‌ای با این هدف کنار یکدیگر قرار داده شده‌اند تا گردشگران بتوانند مفهوم حفاظت از آثار طبیعی را دریابند و آن را با جاذبه‌های همانند در کشورهای همسایه مقایسه کنند: در حالی که در ایران از این حوضچه‌های آب معدنی به‌خوبی حفاظت نمی‌شود و برخی با موتور و ماشین از روی آن‌ها می‌گذرند، در کشورهای همسایه ـ مانند ترکیه ـ برای دیدن این چشمه‌ها صدها دلار از گردشگران پول دریافت می‌شود.
علی شادلو، مدیر مجموعه‌ی گردشگری و آموزشی ارسباران و مدیر این کار مردمی است که به خبرمگار خبرگزاری مهر گفت: همه‌ی ژئوسایت‌های گردشگری در جهان یک مسیر گردشگری دارند، که به گردشگران اجازه می‌دهد تنها در آن مسیرها راه بروند؛ اما در سایت چشمه‌های باداب‌سورت چنین چیزی نه تنها وجود نداشت، بلکه مردم با نیسان و موتور از روی آن رد می شدند و متأسفانه شایعه‌ها درباره‌ی شفابخش بودنِ این آب‌ها موجب شده تا مردم در حوضچه‌های آن آب‌تنی کنند!
وی افزود: این کارها و بی‌توجهی‌ها باعث تخریب حوضچه‌ها شده است. از سوی دیگر، برای این که به گردشگران و حتا جامعه‌ی محلی آموزش بهره بردنِ درست از این نعمت طبیعی را بدهیم، اقدام به نصب تابلوهایی کرده‌ایم که در آن‌ها ارزش میراث طبیعی کشورمان توضیح داده شده است.
شادلو و همسفرانش تابلوهایی آهنی در اطراف چشمه‌ها کار گذاشته‌اند که با شرایط اقلیمی این محوطه طبیعی سازگار نیست. وی در پاسخ به این موضوع گفت: وقتی هیچ کاری در زمینه‌ی فرهنگ‌سازی نشده است، یک اقدام کوچک خودش پیشرفت بسیار بزرگی به شکار می‌آید. سازمان میراث فرهنگی در دقیقه‌ی ۹۰ از ما تنها حمایت معنوی کرد؛ اما توانستیم بانک کشاورزی را متقاعد به حمایت از کمیپنی کنیم که هیچ پیشینه‌ای نداشته است.
وی افزود: از همسفران‌مان در این گشتِ نجات‌بخش مسئولانه نفری ۷۵هزار تومان گرفتیم تا بتوانیم مخارج یک سفر ارزان را تأمین کنیم. بنابراین، اگر بتوانیم حتا به اندازه‌ی یک واحد از «هیچ» فاصله بگیریم، پیشرفت خوبی خواهد بود. قبول دارم که تابلوی آهنی سازگار با محیط نیست؛ اما بضاعت ما در همین اندازه بود. شاید اگر حمایت شویم، بار دیگر این تابلوها را تغییر دهیم. استفاده از تابلوهای سنگی یا چوبی هزینه‌بر بود. این یک اقدامی است که تا کنون وجود نداشته، و ممکن است پس از واگذاری این ژئوسایت به سرمایه‌گذار بخش خصوصی، آن‌ها به این فکر بیفتند که این تابلوها را عوض کنند. در همین راه هم بسیاری، از جمله مردم روستای اورست به ما کمک کردند تا به این‌جا برویم و هزینه‌ی سفرمان کم‌تر شود. آن‌ها اتاق‌هایشان و وسایل حمل‌ونقل گروه را برای رفتن به چشمه‌های باداب‌سورت رایگان در اختیارمان قرار دادند و هر کجا که می‌ایستادیم، پیشنهاد می‌شد تا سفر بعد به مکان دیگری برای پاک‌سازی برویم.
وی درباره‌ی این که مسیر مشخص‌شده برای بازدید از چشمه‌های باداب‌سورت هنوز کامل نیست و دورتادور چشمه‌ها را احاطه نکرده است، گفت: امیدواریم افراد دیگر بیایند و خودشان مانند همین همسفران ما سنگ‌ها را از اطراف جمع کنند و این مسیر را تکمیل کنند. ما کاری را آغاز کردیم کتا بگوییم این‌جا به یک مسیر گردشگری نیاز دارد. در همان زمان که اعضای پویش سنگ‌های ریز را دور تا دور حوضچه‌ها می‌چیدند تا بتوانند مسیری را برای گردشگران مشخص کنند، افراد دیگری نیز آمده بودند و به آن‌ها کمک می‌کردند. هر گاه هم گردشگری قصد داشت تا روی حوضچه‌ها برود، به وی تذکر داده می‌شد و یکی از این راهنمایان درباره‌ی آسیب‌های جبران‌ناپذیر این کار توضیحاتی می‌داد. برخی از راهنمایان گردشگری، مسیری از آب‌های معدنی چشمه‌ها را که لجن گرفته بود، باز می کردند و لجن‌ها را برمی‌داشتند تا حوضچه‌ها پاکیزه‌تر باشند. این کار آن‌ها گردشگران را به شگفت آورده بود آن‌ها می‌پرسیدند شما متعلق به روستای اورست و مالخواست نیستید؛ پس چرا به خودتان زحمت می‌دهید!؟ اعضای کمپین هم به آن‌ها پاسخ می‌دادند: «چون قلب‌مان برای میراث‌مان می‌تپد!»
اعضای جنبش «قلب ما برای میراث‌مان می‌تپد» قصد دارند این کمپین را در سازمان WTO ثبت و جهانی کنند. آن‌ها در اقدامی دیگر، به غار علی‌صدر رفتند تا با کمک غواصان داوطلب، این غار را از زباله‌های ۳۰ ساله ای که درون آب ریخته شده، پاک کنند. آن‌ها ئذ نوبت نخست با حجم زیادی از زباله‌هایی که گردشگران غار علی‌صدر در آب ریخته‌اند، روبه‌رو شدند و از همین رو، قرار است شماری از افراد برای بررسی بیش‌تر چند نوبت دیگر به همدان سفر کنند و شرایط را برای حضور غواصان آماده کنند.
برگرفته از :
www.mehrnews.com ویرایش و آماده‌سازی :
گروه رسانه‌ای دیرین
